بریج

وقتی که بیمار به هر دلیلی (معمولا دلایل اقتصادی) تمایل به انجام ایمپلنت ندارد در صورت امکان از درمان بریج استفاده میشود. بریج به معنای پل میباشد و همانطور که از نام آن معلوم است دندانی است که به دو دندان مجاور متصل میشود و از آنها بعنوان پایه استفاده می‌کند. عمر این درمان بعلت نداشن ریشه در فک محدود میباشد. بریج تنها تاج دندان را جایگزین می‌کند و بعلت نداشتن ریشه در فک نیروی جویدن به استخوان زیرین منتقل نمیشود و در طول زمان حجم و ارتفاع استخوان کاهش می‌یابد.

ایمپلنت درمان بهتری نسبت به بریج است چون دندانهای کناری تراش نمیخورد و باعث کاهش حجم استخوان نمی‌شود.

 اگر شما جزو آن دسته کسانی هستید که دندان از دست رفته دارید و دو دندان مجاور دندان از دست رفته شما سالم هستند و هیچ گونه ترمیمی‌روی آنها انجام نشده استفاده از این درمان به شما پیشنهاد نمی‌شود. چون در این درمان دو دندان مجاور تراش میخورد که بتوان بریج 3 واحدی به شما تحویل داد. بنابراین بریج برای دندانهای مجاور نیمه خراب توصیه میشود چون دندانهای سالم را حیف است که تراش دهند.

 در صورتی میتوان از درمان بریج استفاده کرد که فاصله بین دندانها در اثر از دست رفتن یک یا بیش از یک دندان زیاد نباشد بطوریکه دندانهای مجاور آن طبیعی باشد یعنی از روکش استفاده نکرده باشید.

پس از نصب روکش و پروتز بهداشت دهان بیشتر از قبل باید رعایت شود. مثلا در روکش یا بریج ممکن است ذرات غذایی در لبه های روکش انباشته شده و احتمال چوسیدگی دندان تراش خورده افزایش یابد. بنابر این استفاده از نخ دندان و نخ های زیر بریج ضروری است. 

مراجعه مرتب به دندانپزشک و توجه به تذکرات وی بسیار مهم است. درصورتیکه روکش ها در ابتده با چسب موقت در دهان نصب شوند، در صورت افتادن جهت چسباندن مجدد ظرف 24 ساعت به پزشک خود مراجعه کنید. بعد از چسباندن روکش ها تا 2 ساعت از جویدن خودداری نمائید.